دوربین عکاسی دروازه جهنم است ، برای لحظاتی که خدا میداند چه کرده اند . یعنی میگویم ذات لحظات یک تمام شدن سریع است و عکس ، لحظه ای تمام شده که الفش تا آخر دنیا طول خواهد کشید و میم نخواهد شد . باید یک عذاب بزرگ باشد !
اینطور میشود که هر لحظه ای برای انتقام ، سر راهش به اینطرف و آنطرف چنگ میزند و هر چه را بتواند میکشد داخل دوربین . توی دل عکس . چیزهایی که شما نمیبینید و فقط صدای فریادشان عکس را پرمیکند . این طور میشود که هر عکسی یک قطار است از همه لحظات پیش و پسش ، که صدای جهنم میدهد . فریاد عذاب کشیدن لحظاتی ، که خودشان شاید عذاب بزرگتری باشند .
