... هفتاد و پنج ...

اون چیزهایی که واسه ما خاصن، در واقع خیلی هم عادی‌ان. هیچ چیز بخصوصی توی خودشون ندارن. وای تو نمیفهمی چه حسیه نیستن. همینقدر بی‌مقدمه و یهو. شاید حسی که ما داریم نسبت به فلان کتاب، فلان آهنگ، اون ساختمون نیمه کاره، خیابون ولیعصر، خیابون انقلاب، مترو فلان جا یا حتی قبرستون، همون سِیم شِتی باشه که صد نفر، دویست نفر یا کل شهر حس میکنن. همین قدر بی‌‌رحمانه، هیچ ستاره ای برای یک نفر نیست.