تا جمله‌ی آخر پیام را نوشتم و نفرستادم. هیچوقت نفهمیدم بیشتر از آنکه آرامت کنم آزارت میدهم یا برعکس. اما نمیتوانم و نمیخواهم آزارت بدهم. این را خوب میدانم.
کاش از یکجایی امشب باز کولی همایون را گوش کنی. نور ماه هم امشب سایه دارد. کاش سر بالا کنی و پرده را کنار بزنی.