29 اسفند توی اتوبوس که نشسته بودم یکی از کانال های تلگرامی آهنگ "بهار" ِ مارتیک رو آپ کرد. آهنگ شادی بود. همیشه گفتم، صدا چیز عجیبیه. وسط غصه دم عید که نمیدونم چطور هر سال دامنمون رو میگیره، آهنگ جالبی بود.
یک فروردین خونه مادربزرگ نشسته بودم و اینستا رو بالا پایین میکردم. مارتیک دوباره تکه ای از آهنگ رو خونده بود و فیلم گرفته بود و با این پست، سال نو رو تبریک گفته بود. غمگین ترین تبریکی بود که شنیده بودم. صدا، چیز عجیبیه.
دیگه آهنگ شادی نبود.